ဂ်ပန္မွာ(၆)

ဂ်ပန္ကို Training Visaနဲ႔လာရပံုနဲ႔ ေရာက္ရင္ အလုပ္လုပ္ရပံုေတြကို အထက္ကစာေတြမွာ အက်ဥ္းျခံဳးျပီး ေဖၚျပခဲ့ျပီးပါျပီ။ ဒီတခါေတာ့ ဂ်ပန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာ(ေခၚ) Student Visaနဲ႔ လာေရာက္ၾကပံု၊ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ပံုေတြကို ေရးပါမယ္။
ဂ်ပန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔လာမယ္ဆိုရင္ တခ်ိဳ႕က ဂ်ပန္မွာရွိတဲ့ ကိုယ့္မိဘေဆြမ်ဳိး၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းတေယာက္ေယာက္က ဂ်ပန္မွာရွိတဲ့ ဂ်ပန္ဘာသာသင္ေက်ာင္းတခုခုမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ စာရြက္စာတမ္းေတြယူျပီး ေက်ာင္းအပ္ေပးၾကတယ္။
ဂ်ပန္က ေက်ာင္းက ကိုယ့္ကိုလက္ခံလိုက္ရင္ လာလို႔ရျပီးေပါ့။

အဲသည္လို ဂ်ပန္ေက်ာင္းကလက္ခံဖို႔ဆိုတာ ေက်ာင္းအလိုက္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းခ်က္ေတြရွိတယ္။ တေက်ာင္းနဲ႔တေက်ာင္းလံုးဝ ဆင္တူၾကီး မဟုတ္ၾကေပမယ့္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ တူပါတယ္။ ဥပမာ( သူတို႔ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းတက္မယ့္သူဟာ အနိမ့္ဆံုး (၁၀)တန္းေအာင္ရမယ္၊ အနိမ့္ဆံုး တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္(သို႕)ဒုတိယႏွစ္ တက္ေနသူျဖစ္ရမယ္၊ ေက်ာင္းလခ (၆) လခစာ(သို႔) တႏွစ္စာ ၾကိဳသြင္းရမယ္) စတဲ့ ေယဘုယ်အခ်က္ေတြကေတာ့ တူၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းတက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ထြက္ေျပးၾကလို႕ အခုေနာက္ပိုင္း အဲဒီ့လို တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ဂ်ပန္ကေန ေက်ာင္းတင္ေပးတာ သိပ္အဆင္မေျပၾကေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတြက ျမန္မာဆိုရင္ လက္မခံခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ တရုတ္ဆိုရင္လည္း လက္မခံၾကဘူးလို႔ သိရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကေန ဂ်ပန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔လာၾကေလ့၇ွိတဲ့ ေနာက္ထပ္တနည္းကေတာ့
ဂ်ပန္မွာရွိတဲ့ ဂ်ပန္ဘာသာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းခြဲအျဖစ္ ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ပန္စာသင္တန္း ေက်ာင္းခြဲတခုဖြင့္လွစ္လိုက္ျပီး အဲသည့္ေက်ာင္းခြဲကေန အစအဆံုးတာဝန္ယူျပီး ဂ်ပန္က သူတို႔ရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းကို ပို႔ေပးတဲ့ နည္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ အဲဒီလို ဂ်ပန္စာသင္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ ရိုးရိုးတန္းတန္း ဂ်ပန္စာသင္ခ်င္လို႔ သင္တန္းတက္လို႔ရသလို၊ ဂ်ပန္ကို သြားခ်င္ရင္လည္း သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးလို႔ရပါတယ္။ ေစ်းႏွႈန္းနဲ႔ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကေတာ့ တေက်ာင္းနဲ႔တေက်ာင္း မတူၾကပါဘူး။ ကုန္က်စားရိတ္ကေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ သိန္း တရာေက်ာ္ေလာက္ ကုန္ၾကတယ္လို႔သိရပါတယ္။

ကၽြႏ္ုပ္သိသေလာက္ အဲသည့္လို ဂ်ပန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔ ေက်ာင္းသားလက္ခံပို႔ေပးေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ရွိ ဂ်ပန္စာသင္တန္းေက်ာင္းခြဲမ်ားကေတာ့ Win Japanese Language School< (http://www.winjapan.com/index.htm ) , Fuji Japanese Language Centre (http://www.fujijlcmyanmar.com/) ၊MOMIJI JAPANESE LANGUAGE CENTER (http://www.tokyo-galaxy.net/school/en_overseasoffices.html)၊ SAKARA Japanese Language Center ၊ LOGO Japanese Language School စသျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ရွိတယ္လို႔သိရပါတယ္။(မွတ္ခ်က္။ အထက္ေဖၚျပပါ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ဂ်ပန္စာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွာ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္မည္သို႔မွ် ပါတ္သက္ျခင္း မရွိပါ။ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား စံုစမ္းႏိုင္ရင္ ေလ့လာစံုစမ္းျပီး ေဖၚျပျခင္း သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။)

ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဂ်ပန္ကို ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႔ ေရာက္လာျပီဆိုရင္ ထံုးစံအတိုင္းကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္မွန္မွလည္း ဗီဇာသက္တမ္းတိုးလို႔ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတြကေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မနက္(၉)နာရီကေန ေန႔လည္ (၃)နာရီအထိရွိတတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းေတြက်ေတာ့လည္း မနက္(၉)နာရီကေန ေန႔လည္ (၁)နာရီေလာက္ပဲရွိတာလည္း ရွိပါတယ္။ တပါတ္မွာ တနလၤာကေန ေသာၾကာေန႔အထိ  (၅)ရက္ တက္ရေလ့ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသက္တမ္းကေတာ့ ၁ႏွစ္ခြဲနဲ႔ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိတတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆို weekdayမွာ ညေနပိုင္းပဲ လုပ္ၾကရျပီး၊ စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာေတာ့ တေန႔လံုးနီးပါး လုပ္ၾကရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕႕ကေတာ့လည္း ညသန္းေခါင္(၁၁)နာရီ (၁၂)နာရီေလာက္ကေန မနက္(၅)နာရီ (၆)နာရီေလာက္အထိ သူမ်ားေတြ အိပ္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။ တကယ္တမ္း ဂ်ပန္စာကိုပါ ၾကိဳးစားသင္ယူတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ သိပ္ပင္ပန္းၾကပါတယ္။ တေန႔တေန႔ သင္လိုက္တဲ့ စာေတြက မနည္းဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာေတြနဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဗူးသီးငေပါင္းေၾကာ္လို႔ ေခၚေလ့ရွိၾကတဲ့ ဂ်ပန္စာ(ခန္းဂ်ိ)အိမ္စာေတြဟာ အဆိုးရြားဆံုးေပါ့။ က်က္လိုက္ေမ့လိုက္၊ ေရးလိုက္ေမ့လိုက္ပါဘဲ။ အတန္းထဲမွာက ေန႔တိုင္းအိမ္စာေပးေလ့ရွိပါတယ္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းတဖက္၊ အလုပ္တဖက္နဲ႔ ပင္ပန္းရတဲ့အျပင္ ဝင္ေငြက်ျပန္ေတာ့လည္း အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ လုပ္သူေတြေလာက္ မဝင္တာမို႔ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္(၂)ႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ မစုမိၾကပါဘူး။ ေက်ာင္းျပီးသြားလို႔ တျခား တနည္းနည္းနဲ႕ ဗီဇာသက္တမ္းလည္း မတိုးႏိုင္၊ တကၠသိုလ္လည္း ဆက္မသြားႏိုင္ဆိုရင္ over stayျဖစ္ကုန္ၾကရေတာ့တာပါပဲ။ ဒီေတာ့လည္း က်ီးလန္႔စာစားနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ၾကရျပန္တယ္။ ေက်ာင္းသားဆိုတာ ဒီမွာ မိဘေဆြမ်ဳိးမရွိဘဲ တေယာက္တည္းရပ္တည္မယ္ဆိုရင္ သူမ်ားထက္ ၂ဆေလာက္ ၾကိဳးစားႏိုင္မွ၊ ဇြဲရွိပါမွ ေရရည္မွာ အက်ဳိးအျမတ္အသီးအပြင့္ကို ခံစားရမွာပါ။

က်ိန္းေသတာကေတာ့ ဂ်ပန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္ဆိုတာဟာ ျမန္မာျပည္မွာ တကၠသိုလ္တက္သလို အခ်ိန္ေတြ ေပါမ်ားမေနတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ မိုးလင္းလို႔ ႏွႈိးစက္ျမည္သံကို ၾကားရျပီးေနာက္ပိုင္းကစလို႔ ေျပးရလႊားရ၊ ဘူတာမွာ ရထားေစာင့္ရင္း ေပါင္မုန္႔ကို ေကာ္ဖီနဲ႔ ကမန္းကတမ္း ေမွ်ာခ်ရ၊ ရထားေပၚေရာက္ေတာ့ လူေခ်ာင္ရင္ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ကမန္းကတမ္း on line တက္၊ ႏွႈတ္ဆက္ခ်င္သူေတြကိုႏွႈတ္ဆက္၊ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူး အူေၾကာင္နဲ႔ စာေတြကို ဖတ္ရမွတ္ရ၊ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ အလုပ္တန္းေျပး၊ အလုပ္ခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ ေဆးရေၾကာရ၊ ေအာ္ရယ္ဟစ္ရယ္နဲ႔ စားပြဲထိုးရ၊ အလုပ္သမားအခ်င္းခ်င္း တိုက္ၾကရ ခိုက္ၾကရ၊ အျပန္ၾကေတာ့ ေနာက္ဆံုးရထားအမီကို အေျပးအလႊားတိုးေဝွ႕စီးျပီး ျပန္ၾကရတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုယ့္မိဘေဆြမ်ဳိးအိမ္ဆို ေတာ္ေသးရဲ႕၊ သူစိမ္းေတြခ်ည္းစုေနတဲ့အိမ္ဆို လူတကိုယ္ ပံုစံတမ်ဳိးမို႕ ၾကိဳက္တာေရာ မၾကိဳက္တာေတြေရာ သည္းခံျပီးေနၾကရတယ္။ ကိုယ္အိပ္ခ်ိန္က်မွ သူက အလုပ္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္သူလည္းရွိမယ္၊ ထမင္းစားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္သူလည္းရွိမယ္၊ ရည္းစားနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာၾကီး အားမနာတမ္း ေဘးနားလာကပ္ျပီး စကားေျပာေနသူလည္းရွိမယ္။ အရက္ေသာက္ျပီးရစ္ခ်င္သူလည္းရွိမယ္။ ဟာသကားၾကည့္ျပီး ေအာ္ရယ္သူလည္းရွိမယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ အေမာေျပရသူရွိသလို၊ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ အေမာဆို႕ရသူေတြလည္းရွိတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း ေနရာကုပ္ကုပ္ေလးၾကားမွာ က်ိတ္မွိတ္ထိုးအိပ္၊ ေနာက္ေန႔မနက္ မိုးလင္းႏွႈိးစက္သံၾကားရျပန္ရင္ စက္ရုပ္တရုပ္လို ကိုယ့္ကိုကိုယ္မပိုင္တဲ့ ဘဝေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ေအာင္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ၾကိဳးစားေနၾကရတဲ့ ဂ်ပန္က ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘဝပါ။ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ၊ ပညာေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။

ဂ်ပန္ကိုလာျပီး စီးပြားရွာတဲ့ေနာက္တနည္းကေတာ့ Work Visa နဲ႔ လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုတေလာလည္း ဂ်ပန္က ျမန္မာေလာကမွာ အေတ္ာကေလး ဂယက္ရိုက္သြားတဲ့ Visa အမ်ဳိးအစားတခု ဆိုပါေတာ့။
ဆက္ေရးပါဦးမည္။
နႏၵာ(ဂ်ပန္)