ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းမိ၍ ကံဆိုးသူမ်ား

by Ma Nandar on Monday, March 5, 2012 at 4:27pm ·

ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္အေနၾကာသူ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး(အခ်ဳိ႔)တို႔၌ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ ေရာဂါဆန္းတမ်ဳိးျဖစ္သည့္ ျမန္မာဝတ္စံုကို လြန္စြာဝတ္ခ်င္ေနေသာ ေရာဂါသည္လည္း ကၽြႏု္ပ္၌ လြန္ခဲ့ေသာ ၆လခန္႔ကပင္ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။ ေရာဂါျဖစ္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ျပည္တြင္းသို႔ ဖုန္း၊ ဂ်ီ ေမးလ္၊ ေဖ့ဘုတ္၊ skype၊ VZO..အစရွိေသာ ဆက္သြယ္၍ ရေသာ နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုကို သံုး၍ ဆက္သြယ္၍ ရသမွ်ေသာ ေဆြမ်ဳိး၊ မိတ္ေဆြေဟာင္း၊ မိတ္ေဆြသစ္၊ မိတ္ေဆြ မေဟာင္းမသစ္ စတဲ့ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမ်ားအား ျမန္မာဝတ္စံုကိစၥကို အပူကပ္ပါေတာ့သည္။

ရွိရွိသမွ်ေသာ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြမ်ားထဲမွ ေန႔စဥ္ ဘုရားမရွိခိုး၍ ကံဆိုးလွေသာ ကံဆိုးရွင္ (၃)ဦးေပၚထြက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသံုးဦးမွာ
ေတာင္ၾကီးမွ အမၾကီးကဲ့သို႔ ခ်စ္ရေသာ မHla Yin Wine၊ ငယ္ကတည္းက အႏိုင္က်င့္ေနၾက သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ဝဏၰႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ Tin Su တို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။

ကံအဆိုးဆံုးျဖစ္ေသာ မၾကီး လွယဥ္ဝိုင္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္းကို ၃ ၄ ၾကိမ္ ေမး၍ ကိုယ္တိုင္ အထည္စဝယ္၊ ကိုယ္တိုင္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္အပ္၍ အခ်ိန္ေပးျပီး လိုက္လုပ္ေပးသည့္အျပင္ သူမ ခႏၶာကိုယ္ slim body အေနအထားရွိခဲ့စဥ္က သူမဝတ္ခဲ့ေသာ ရွမ္းရိုးရာ ခ်ည္ထည္ေလးမ်ားကိုပင္ ေစတနာ ပလဗြနဲ႔ ထည့္ျပီး ရန္ကုန္သို႔ ပို႔ေပးလိုက္ပါသည္။

ဒုတိယ ကံဆိုးရွင္ ေမာင္ေက်ာ္ဝဏၰ ချမာ " ဟဲ့..ငါ့အထုတ္ ရန္ကုန္ေရာက္ေနျပီ " ဟု ကၽြႏ္ုပ္က စလိုက္သည္ႏွင့္ ေရးလက္စ စာေတြကို ခ်ကာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ အေဝးေျပးဂိတ္မ်ားတြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ အထုတ္ကို တဂိတ္ဝင္တဂိတ္ထြက္ လိုက္လံစံုစမ္းေရြးယူခဲ့ရာ ေနပူမိျပီး ၃ရက္ေလာက္ ဖ်ားခဲ့ရပါသည္။ (မွတ္ခ်က္....သူဖ်ားရျခင္းမွာ ကၽြနု္ပ္ႏွင့္မဆိုင္ပါ။ ေဗဒင္က သူ႔ကို က်န္းမာေရးဂရူစိုက္ပါဟု ေျပာထားရက္နဲ႔ သူဂရုမစိုက္လို႔ ျဖစ္ရတာပါ   :D)။

ေက်ာ္ဝဏၰတို႔ ကံဆိုးပံုမ်ား ဒီေလာက္ႏွင့္မျပီးေသးပါ။ " နင့္ေမြးေန႔အတြက္ ငါလည္း ဝယ္ထည့္ေပးလိုက္မယ္' ဟု ဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးဝတ္စံု အထည္ဆိုင္သို႔သြားခဲ့ပါေသးသည္။ စာေရးဆရာပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ေမာင္ေက်ာ္ဝဏၰ၏ ေပါ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ " အတိုင္းမသိဘဲ လာဝယ္ရသလား" ဟု အေရာင္းစာေရးမ၏ ဘုေတာျခင္းကို ခံခဲ့ရျပီး စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ အထုတ္ပိုက္ကာ စတိုးဆိုင္မွအထြက္ ေလွကားအဆင္းတြင္ မိုးေရမ်ားေၾကာင့္ ေခ်ာ္လဲကာ ေျခေခါက္သြားခဲ့ရသျဖင့္ (၃)ရက္ေလာက္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

ဒီလိုႏွင့္ ေမာင္ေက်ာ္ဝဏၰချမာ သူ႔တပည့္တေယာက္ကို ပို႔ခထုတ္ေပး၍ စာတိုက္ကို လႊတ္လိုက္ပါေသာ္လည္း ေက်ာ္ဝဏၰ၏ အကုသိုလ္ အရွိန္ၾကီးမႈေၾကာင့္ သူ႔တပည့္ျဖစ္သူမွာ ပို႔ခေငြမ်ား၏ ဖ်ားေယာင္းျခင္းကို မခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို စြန္႔ခြာကာ အထုတ္ကိုသာ သူ႔လက္ထဲ ျပန္ေရာက္ေအာင္ ျပန္ပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။

ပိုက္ဆံလည္း ဆံုး၊ တပည့္လည္း ဆံုးသည့္အျပင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ နားပူနားဆာ လုပ္ျခင္းကို ခံရေသာ ေက်ာ္ဝဏၰမွာ ေနာက္တၾကိမ္ သူကိုယ္တိုင္ ပို႔ခ ျမန္မာေငြ ၄ ေသာင္း အကုန္ခံ၍ ကၽြႏ္ုပ္ထံသို႔ ပို႔ေပးခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးဌာနမွ မမမ်ား၊ ညီမေလးမ်ားက ကၽြႏ္ု္ပ္၏ အထည္ဆန္းမ်ားကို သေဘာက်၍လား၊ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိပါ။

အခုစာေရးေနတဲ့ အခ်ိန္အထိ ကၽြႏ္ုပ္ အပ်ဳိဘဝမွ မွာလိုက္ေသာ ထို ျမန္မာဝတ္စံုမ်ားသည္ ယခု ကၽြႏ္ုပ္အိမ္ေထာင္က်ျပီးသည္အထိ ကၽြႏ္ု္ပ္ထံသို႔ ေရာက္လာျခင္း မရွိပါ။

တခုခုကို လိုခ်င္လွ်င္ မရမေန လုပ္တတ္ေသာကၽြႏ္ု္ပ္၏ အက်င့္ဆိုးအတိုင္း ကၽြႏ္ုပ္သည္ မဂၤလာေဆာင္ကို အေၾကာင္းျပကာ ျမန္မာဝတ္စံု ဝတ္ရေရးကို ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္မံၾကိဳးစားပါသည္။ ဒီတခါ အလွည့္က် ကံဆိုးသူကေတာ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း သဲသဲ( ေခၚ) Tin Su ပါပဲ။

" သူရင္းေရ....ငါ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္သိလားလို႔ "ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းချမာ ဝမ္းသာသြားလိုက္ပံုမ်ားေလ။ (ေၾသာ္....ကံဆိုးခ်င္တဲ့သူမ်ား အႏၱရာယ္ကို ဝမ္းသာအားရကို ၾကိဳဆိုတာကို ေျပာပါတယ္)။ " ဝမ္းသာလိုက္တာ နႏၵာရယ္၊ ဝမ္းသာလိုက္တာ၊ ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေျပာ " တဲ့။ ( ဒုကၡကို ဝမ္းသာအယ္လဲၾကီး ၾကိဳဆိုပံုမ်ား)။

" ငါေလ ျမန္မာဝတ္စံုေလးနဲ႔ ဆြမ္းကပ္ခ်င္တယ္ဟယ္" လို႔...ခပ္ ႏြဲ႔ႏြဲ႕ေလး ဆိုလိုက္ရင္ပဲ အင္မတန္ စိတ္ေကာင္းရွိေသာ အခု လက္ရွိလည္း ျပည္တြင္းမွာ လူမႈဝန္ထမ္း အလုပ္လုပ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမက  မဆိုင္းမတြဘဲ " ရတယ္ သယ္ရင္း၊ ရတယ္၊ ငါ ဘယ္ေတာ့ ပို႔ေပးရမလဲသာ ေျပာ" တဲ့။ ( ခ်ဲလင့္ လုပ္တာ၊ ခ်ဲလင့္ လုပ္တာ ဘုမသိဘမသိနဲ႔)

ေနာက္ဆက္ေျပာမယ့္ စကားေတြကို ၾကိဳသိထားတဲ့ တဖက္က နားေထာင္ေနတဲ့ သတို႔သားေလာင္းကေတာ့ အားနာတတ္သူပီပီ ဖုန္းနဲ႔ေျပာေနတယ္ဆိုေပမယ့္ မၾကားရက္လို႔လား မသိပါဘူး။ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ အနားကေတာင္ ထလစ္သြားတယ္။

ကၽြႏ္ု္ပ္ကေတာ့ ငယ္တုန္းကလိုပဲ ထံုးစံအတိုင္း " သယ္ရင္းရယ္ ငါက ေရွ႔အပတ္ေဆာင္မွာ ဆိုေတာ့ေလ....(၃)ရက္အတြင္း ရမွ ျဖစ္မလိုျဖစ္ေနတယ္ဟယ္" လို႔ စိတ္ထဲက ဘုရားတျပီး ဖြင့္ခ်လိုက္ပါတယ္။
"အင္".....တဲ့  ။ (ဘယ္က ထြက္လာတဲ့ အသံလည္း ေျပာျပေနစရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္ေနာ္)

ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာပါဘူး ၁၀စကၠန္႔ေလာက္ပါပဲ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တခုကို ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်လိုက္တဲ့ စစ္သူၾကီးေလသံနဲ႔
" ရတယ္သယ္ရင္း၊ ငါ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ " ရဲဝံ့စြာ ဆိုလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါလဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ အကုသိုလ္က ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္ေသးဘူး။

" အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး ၂ေယာက္စာေနာ္ သယ္ရင္း၊
ေရႊဝါေရာင္ေလးေနာ္ သယ္ရင္း၊
ငါ့ ဘဲဘဲက large sizeေနာ္ သယ္ရင္း၊
သူက မဲဲမဲေလးဆိုေတာ့ အရမ္းဝါထိန္ေနရင္ ငါးခူကို နႏြင္းျဖတ္သုတ္ထားသလို ျဖစ္ေနမွာမို႔ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေနာ္ သယ္ရင္း၊
ဒီေန႔က စေနဆိုေတာ့ တနလၤာေန႔မွ ဘဏ္ထဲကို ေငြဝင္မွာမို႔ ပိုက္ဆံလည္း နင္ပဲ စိုက္ေပးေနာ္ သယ္ရင္း၊
(၃)ရက္အတြင္းေနာ္ သယ္ရင္း၊
DHLနဲ႔ ပို႔ေပးေနာ္ သယ္ရင္း......စသျဖင့္ သယ္ရင္းေပါင္းမ်ားစြာကို နရင္းထတီးခ်င္စရာ ေကာင္းေလာက္ကို ခၽႊဲခၽႊဲပစ္ပစ္ေခၚျပီး အားမနာ လွ်ာမက်ဳိး ဒုကၡေပးပါေတာ့တယ္။

ဆံထံုးလည္းစိုက္၊ ဆီလည္းစိုက္၊ ဆံညွပ္လည္းစိုက္ ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းမမွာ အထည္ဖိုးအက်ီ ၤ ၤကို ကၽြႏ္ုပ္က လႊဲလိုက္ပါေသာ္လည္း ျမန္မာလူမ်ဳိး ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အခုဒီစာေရးေနတဲ့ အခ်န္အထိ ၃ ပတ္နီးပါး ၾကာျမင့္ခဲ့ပါျပီ။ သူမထံ သူမပိုက္ဆံ ျပန္မလာေသးပါေလ။

ဒီေန႔ေတာ့ ရႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
ေၾသာ္....သူတို႔ေတြ ဘာေၾကာင့္မ်ား အခုခ်ိန္ထိ ကၽြႏ္ုပ္ကို ခ်စ္ခင္ေနၾကတုန္း ပါလိမ့္။စိတ္ညစ္စရာ၊ အားနာစရာမ်ားကို ရယ္စရာလုပ္၍ ေရးလိုက္ရေသာ္လည္း တကယ္တမ္း အဲသည့္အခ်ိန္ေတြတုန္းက မရယ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူတို႔ကို အလြန္အမင္း အားနာခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ကၽြႏ္ု္ပ္အေပၚထားတဲ့ စိတ္ေစတနာကိုလည္း မွတ္မွတ္ရရ ေက်းဇူးတင္ေနပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ.....သင္တို႔အတြက္ ကၽြႏ္ု္ပ္အဆင္သင့္ရွိေနပါသည္။