လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းေဝးၾကပါေစ။ အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းေဝးၾကပါေစ။ ဆင္းရဲလိုျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းေဝးၾကပါေစ။

Tuesday, January 24, 2012

ဂ်ပန္တို႔သည္ ဖန္ဆင္းရွင္မ်ား မဟုတ္ၾကပါ။

by Ma Nandar on Tuesday, January 24, 2012 at 1:40am
ကၽြႏု္ပ္ ယခုႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္က ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ HIROSHIMAျမိဳ႔က (Hiroshima  Peace Memorial Museum) လို႔ေခၚတဲ့ HIROSHIMA ျငိမ္းခ်မ္းေရး အမွတ္တရ ျပတိုက္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္လိုေတာ့ (平和記念資料館東館) လို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္အတြင္းက ဟီရိုရွီးမားနဲ႔ နာဂါဆာကီ ျမိဳ႔မ်ားကို အႏုျမဴဗံုးက်ဲခံလိုက္ရတဲ့အတြက္ လူေပါင္းသိန္းနဲ႔ခ်ီျပီး အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလို ေသေၾကပ်က္ဆီးခဲ့ၾကရပံုမ်ား၊ ဆိုးရြားလွတဲ့ အနိဌာရံုျမင္ကြင္းမ်ားကို ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲသည့္ အႏုျမဴဗံုးဒဏ္ရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ဟီရိုရွီးမားနဲ႔ နာဂါဆာကီ ျမိဳ႔မ်ားမွာသာ မကဘဲ ယခုအခါမွာဆိုရင္ ဂ်ပန္တႏိုင္လံုးပါ ခံေနရစဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ဂ်ပန္ေရာက္စက သတိထားမိတာေတြထဲက တခုျဖစ္တဲ့  ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ဥာဏ္ရည္မမွီတဲ့ ကေလးသူငယ္မ်ား၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ မသန္မစြမ္းၾကသူမ်ား ဦးေရဟာ သာမာန္တိုင္းျပည္ထက္ ပိုျပီးမ်ားျပားေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ဆရာ ဆရာမေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ အဲလိုျဖစ္ေနရတာဟာ အႏုျမဴဗံုးဒဏ္ရဲ႕ ဆိုးက်ဴိးေတြပဲလို႔ ေျဖၾကပါတယ္။

အဲသည့္က စလို႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ဒုတိယကမာၻစစ္မွာ စစ္ရႈံးႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ရျပီး တႏိုင္ငံလံုးနီးပါးဟာ ျပာပံုဘဝကိုေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြ စစ္ရႈံးျပီး လူလံုးမလွျဖစ္ၾကရ၊ ငတ္ၾက ျပတ္ၾက ျဖစ္ၾကရတာဟာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ သူ႔ကၽြန္ဘဝေရာက္ရတဲ့ အေျခအေနထက္ အမ်ားၾကီးဆိုးရြားတာေပါ့။တကယ့္ကို စားစရာမရွိလို႔၊ ေနစရာမရွိလို႔ ေသေၾကပ်က္ဆီးခဲ့ၾကရတာပါ။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ပထဝီအေနအထားအရ လူက စနစ္တက်မစိုက္ဘဲ အေလ့က်ေပါက္တဲ့ စားလို႔ရတဲ့ အသီးအႏွံပင္၊ ေျမဆီေျမႏွစ္ဥ ဆိုတာေတြမရွိသေလာက္ကို နည္းပါးတယ္။ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာျပည္လို အေစ့က်ဲလိုက္တာနဲ႔ အပင္ထေပါက္တဲ့ တိုင္းျပည္မဟုတ္ဘူး။ ရာသီဥတုကလည္း ဆိုးရြားလိုက္တာမွ တႏွစ္ပတ္လံုး အဝတ္အထည္ ကိုယ္တခုနဲ႔ အိပ္ခ်င္ရာအိပ္ဆိုျပီး ထိုးအိပ္လို႔မရဘူး။ မိုးမလင္းခင္မွာပဲ ခဲေတာင့္ျပီး ေရခဲရိုက္ျပီးသားလို ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ေနပူလို႔လည္း အရိပ္ခိုစရာ အရိပ္ရပင္ရယ္လို႔ ျမင့္ျမင့္မားမား စြင့္စြင့္ကားကား မရွိဘူး။
ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္လည္း လြန္စြာမွ ပါးရွားလြန္းလို႔ အခုခ်ိန္ထိ ေရခ်ဳိငါးကို ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြ မစားတတ္ဘူး။ သဘာဝက သူတို႔ကို ဘာမွ လုပ္ေပးမထားဘူး။

ကၽြႏ္ုပ္ျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္က မိတ္ေဆြတဦးျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဘာသာစကား သင္တန္းေက်ာင္းတခုက အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက ျမန္မာျပည္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ သူလိုခ်င္တဲ့ အမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတြ ဝယ္ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို ကၽြႏ္ုပ္က လိုက္ပို႔ရပါတယ္။ ေစ်းထဲဝင္ဖို႔ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္ျပီဆိုရင္ပဲ ႏိုင္ငံျခားသား ပါလာမွန္းသိေတာ့ ေစ်းအဝင္အဝက ပို႔စကတ္ေရာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြက ဂ်ပန္အဖိုးၾကီးနားစုျပံဳေရာက္လာၾကျပီး ပို႔စကတ္ေတြ အလုအယက္ ေရာင္းၾကပါတယ္။

အဖိုးၾကီးက သူတတ္ႏိုင္သေလာက္အားလံုးဆီက မွ်ဝယ္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ လမ္းေရာက္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ကို ေမးတယ္။ အဲသည့္ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္လံုးအၾကည့္ကို သတိထားမိလားတဲ့။ ေစ်းေရာင္းခ်င္ေနပံုကလြဲလို႔ ထူးထူးျခားျခား သတိမထားမိပါဘူးလို႔ အရိုးသားဆံုးပဲ ကၽြႏ္ုပ္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ သူကဆက္ေျပာတယ္။ ငါ သူတို႔အရြယ္တုန္းက ငါတို႔တိုင္းျပည္ကိုလာတဲ့ အေမရိကန္စစ္သား ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ၾကီးေတြကို ငါအဲလိုအၾကည့္မ်ဳိးနဲ႔ ေမာ့ၾကည္ဖူးတယ္တဲ့။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူတို႔က ခ်မ္းသာတဲ့ တိုင္းျပည္က လာတာထင္တယ္။ အစားေကာင္းအေသာက္ေကာင္းစားရလို႔ အရပ္ၾကီးေတြကလည္း အျမင့္ၾကီးေတြပဲေနာ္လို႔ ေတြးမိသတဲ့။ ငါၾကီးလာရင္လည္း ငါ့တိုင္းျပည္ကိုေရာ၊ ငါ့ကိုယ္ငါေရာ အဲသည္လိုမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္လို႔လည္း ကေလးဘဝကတည္းက ဒဏ္ရာရ က်ားနာတေကာင္လို စူးစူးနက္နက္ ရည္မွန္းခ်က္ထားခဲ့သတဲ့။

ေျပာခ်င္တာက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၆၀)ေက်ာ္က ျပာပံုထဲက ႏိုင္ငံတခုပါ။ သီးပင္စားပင္မဲ့၊ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတမဲ့၊ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ေတြ ရစရာမရွိေအာင္ ဖ်က္ဆီးဆံုးရႈံးခံခဲ့ရေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ ယခုခ်ိန္ထိ ဆင္းရဲေနဦးမည္ဆိုလည္း အျပစ္ဆိုစရာ သိပ္မရွိလွပါဘူး။ ေခတ္ေနာက္က်စရာ ရွိလွ်င္ ဂ်ပန္ေလာက္ ေခတ္ႏိုင္က်စရာေကာင္းေသာ တိုင္းျပည္မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ ၃၀နီးပါးကပင္ ကမာၻ႕ထိပ္တန္းစီးပြားေရး အေကာင္းဆံုး ႏိုင္ငံစာရင္းထဲမွာ ပါႏိုင္ခဲ့ျပီ။ ကမာၻေပၚတြင္ အလြန္ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝေသာ ကမာၻ့စက္မႈအဖြံ႕ျဖိဳးဆံုး ႏိုင္ငံၾကီးတစ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ ကမာၻမွာ ဂ်ပန္အလံအတြက္ ေနရာမရွားေတာ့ဘူး။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ဂ်ပန္ျပည္ကို သဘာဝၾကီးက ေပးထားေသာ အေနအထားအရ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ .....
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္  ျမန္မာႏိုင္ငံထက္ က်ဥ္း၏။ (တဝက္သာသာေလာက္သာ ရွိ၏)

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ သီးပင္စားပင္ မျဖစ္ထြန္း။
ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံတြင္ သစ္ေစ့ကိုစားထားေသာ ငွက္၏မစင္ကပင္ အပင္ေပါက္ႏိုင္၏။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္မည္သည့္ အဖိုးတန္ တြင္းထြက္ သယံဇာတမွ်မထြက္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရႊတြင္းေငြတြင္း၊ ပယင္းဒုတၳာ၊ ပတၱျမား၊နီလာ၊ေက်ာက္စိမ္း အစရွိေသာ ရတနာအစံုထြက္၏။ ခဲမျဖဴ ၊အျဖိဳက္နက္မွစ၍ ေရနံ၊သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ အဆံုး သံုးလို႔ရသမွ် အကုန္ထြက္၏။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ ပါးရွားလွေသာေၾကာင့္ ေတာေတာင္၊ စိမ့္စမ္း နည္းပါးကာ သစ္ေတာထြက္ သယံဇာတမ်ား ၊ ေတာတြင္းတိရိစာၦန္မ်ား လြန္စြာနည္းပါးလွ၏။ ဝါးပင္ကိုပင္ သူတို႔ဆီမွာ မခုတ္ရက္။ သူတို႔ဆီက ကေလးမ်ား ဆင္ကိုျမင္ဖူးေစရန္
အိႏိၵယမွ ဝယ္ထားရ၏။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရခိုင္ရိုးမ၊ ပဲခူးရိုးမ၊ ရွမ္းရိုးမ သုံးခုေပါင္းလိုက္လွ်င္ပင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို လႊမ္းလို႔ရ၏။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းေလာက္ကို ျမစ္ဟု ေခၚေဝၚကာ တယုတယ ထားၾက၏။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဧရာဝတီျမစ္ကို ေရာင္းစားဖို႔ၾကံစည္၏။

ထာဝရဘုရားသည္ ေလာကၾကီးကို ဖန္ဆင္းသည္ဟု ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မ်က္ႏွာလိုက္သည္..ဟု ရုရွတို႔က ဆို၏ လို႔ စာအုပ္တခုထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္ဖတ္ဖူးသည္။

ထိုမွ်ေလာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမေပၚေျမေအာက္ အဖိုးတန္ သယံဇာမ်ား ထြန္းကားေသာ တိုင္းျပည္တျပည္ျဖစ္ပါလ်က္ ကိုယ့္ထက္ အစစ အရာရာ ေခါင္းပါး၊ ပါးရွား၊ေသးငယ္လွပါေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကဲ့သို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ကမာၻ႕ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံ မျဖစ္ရပါသနည္း။ ရွင္းပါသည္။
ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ေနထိုင္ေသာ လူမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီ့ထက္ပို၍ အတိအက် ေျပာဆိုရပါလွ်င္ ထိုတိုင္းျပည္တြင္ ေနထိုင္ေသာ တိုင္းသူျပည္သားတို႔၏ အေျခခံစိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ဒါဆို ေမးစရာရွိပါသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြက ဘယ္လိုစိတ္ေတြမ်ား ထားၾကလို႔လဲ။ အေရးအၾကီးဆံုးလို႔ သူတို႔ လူမ်ိဳးမ်ား ခံယူထားေသာ အေျခခံ စိတ္ဓါတ္ဟာ (မ်ဳိးခ်စ္စိတ္) ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခုက (စည္းလံုးညီညြတ္မႈ) ။

အဲသည့္  (မ်ဳိးခ်စ္စိတ္) နဲ႔ (စည္းလံုးညီညြတ္မႈ) ကို အေျခခံျပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္၊ တကိုယ္ေကာင္း မဆန္တဲ့စိတ္၊ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ၾကည့္ေသာစိတ္၊ သည္းခံႏိုင္စိတ္ေတြဟာ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး ကေလးသူငယ္ က်ားမ မေရြး လူတိုင္းလူတိုင္း လိုလို မွာ ရွိေနတယ္။ ရွိတာမွ ေတာ္ရံုတန္ရံု ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ပက္ပက္စက္စက္ကို ရွိတာ။ အလြန္႔အလြန္ကို ရွိတာ။

အဲသည့္စိတ္ေတြက သင္ေပးလိုက္တဲ့ စည္းကမ္းရွိတတ္လာျခင္း၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း၊ ကိုယ္ႏႈတ္ အမူအယာ ယဥ္ေက်းျခင္း၊ လူမႈေရး နားလည္သိတတ္ျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို တန္ဖိုးထားျခင္းတာေတြဟာလည္း ကေလးေလးေတြမွာကအစ ရွိေနတာကို ျမန္မာလူမ်ဳိးတေယာက္ အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ တကယ့္ကို အံ့ၾသဖြယ္ရာကို ေတြ႔ရတယ္။

တကယ္တမ္း ေျပာၾကမယ္ေဟ့ဆိုရင္.. ကၽြႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာေတြဟာ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြထက္ တိုင္းျပည္အေနအထားအရသာ အစစအရာရာ သာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ ေနရာမွာလည္း တဦးခ်င္းစီအလုိက္ စီစစ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက မွတ္ဥာဏ္ေနရာမွာ၊ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ သန္တဲ့ေနရာေတြမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ သာမာန္ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြထက္သာပါတယ္။ ဒါနဲ႔မ်ား ဆင္းရဲမႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈက ကြာခ်င္တိုင္းကြာေနလိုက္တာဟာ အေတာ့္ကို အသဲယားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ယခုအခါမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔တိုင္းျပည္တြင္လည္း မ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါျပီ။ ဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေတြဟာလည္း ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က လိုအပ္ေနတာေတြကိုျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆိုရင္ ေနာင္(၁၀)ႏွစ္ေလာက္မွာ စကၤာပူ၊ မေလးရွား၊ထိုင္းေလာက္၊ ေနာင္ (၂၀)ႏွစ္ေလာက္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံေလာက္၊ ေနာင္ အႏွစ္ (၃၀)ေလာက္မွာ ဂ်ပန္ေလာက္ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ ေရကုန္ေရခမ္းသာ တက္ညီလက္ညီ ၾကိဳးစားလိုက္စမ္းပါေလ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ ရွိေနျပီပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ႔ေခတ္သူ႔အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမာၻကို အမွီလိုက္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀)ေလာက္ ၾကိဳးစားရမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
အႏွစ္(၅၀)ဆိုေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ။ ၾကိဳးစားမွာပဲေပါ့။ ၾကိဳးစားရင္ ျဖစ္ကိုျဖစ္ပါတယ္။  ေျမဆူ လူဖ်င္းဆိုတဲ့ စကားကို ပယ္ဖ်က္ျပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မဖ်င္းေၾကာင္း၊ မပ်င္းေၾကာင္း၊ သက္ေသျပဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။

ဒီေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႔ကေတာ့  ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြက သူတို႔တိုင္းျပည္ကို ကမာၻမွာ ဂ်ပန္ေဟ့လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အစြမ္းထက္လွတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္၊ နည္းစနစ္ေကာင္းေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကၽြႏ္ုပ္ တိုင္းျပည္အတြက္ သယ္ေဆာင္သြားရမွာပဲ။
ကၽြႏ္ုပ္တိုင္းျပည္ကို ပို႔ရမွာပဲ။ လိုခ်င္သူမ်ားယူၾကပါ။ ဂ်ပန္ကလာတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဂ်ပန္ကလာတဲ့ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားနည္းပါ။ ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ား ဟင္းစားေလာက္နဲ႔ မတင္းတိမ္ၾကဘဲ ကြန္ခ်က္ကို ရေအာင္ယူႏိုင္ၾကပါေစ။
 
ယခု ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ တေခတ္တခါက ဂ်ပန္လူမ်ဳိးတို႔၏ ဆိုးရြားလွတဲ့ အႏုျမဴဗံုးဒဏ္ခံရပံုေတြကိုပဲ ေလ့လာလိုက္ၾကပါဦး။
ဒါမွသာ ေနာက္ေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္တဲ့အခါက်ရင္ ကၽြႏု္ပ္ေျပာတာေတြကို ပိုမုိနားလည္ျပီး လက္ခံျဖစ္လိမ့္ထင္ပါတယ္။

ေအးနႏၵာေအာင္(Japan)

ဗံုးခ်တဲ့အခ်ိန္

ဗံုးက်တဲ့ေနရာ
ခ်ာတိတ္အမည္ရွိ ဗံုးပံုစံ နမူနာ
ဗံုးက်ျပီးျမင္ကြင္း
ဗံုးမက်မီ အေဆာက္အဦမ်ား
ဗံုးက်ျပီး မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ျပာပံုျဖစ္သြားေသာဟီရိုရွီးမားျမိဳ႔
အႏုျမဴ အဆိပ္သင့္ဒဏ္

အရွင္လတ္လတ္ တစ္စစီ ပဲ့က်ေသာ အသားအေရမ်ား

ျမိဳ႔ပ်က္ၾကီးတြင္ အဲသည့္အေဆာက္အဦးတခုသာ အဲသည္ေလာက္က်န္ခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ မျပဳမျပင္ဘဲ ဒီအတိုင္းထားထားသည္။
ဗံုးမက်မီျမင္ကြင္းခ်က္ခ်င္းမေသဘဲ က်န္ေနခဲ့သူမ်ားဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ သူတို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ အဝတ္ေတြကို ရသမွ်လုိက္စုထားေသးတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္။

0 comments:

Post a Comment