လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းေဝးၾကပါေစ။ အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းေဝးၾကပါေစ။ ဆင္းရဲလိုျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းေဝးၾကပါေစ။

Thursday, January 13, 2011

ယုံလြယ္မိ၍ တစ္သက္လုံးေမွာက္

ေလာကမွာ လူမ်ဳိးေတြ အမ်ားအျပားရွိသည္။ ထိုအမ်ဳိးေတြကို အမ်ဳိးျမတ္၊ အမ်ဳိးယုတ္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်ီးမႊမ္းလိုလွ်င္လည္း ေကာင္း၊ ႏွိမ့္ခ်လုိလွ်င္လည္းေကာင္း အမ်ဳိးကိုအစြဲျပဳ၍ ခ်ီးမႊမ္းတတ္ၾက၊ ႏွိမ့္ခ် တတ္ၾက၏။ မည္သူမဆို ကိုယ့္အမ်ဳိးကို ကိုယ္ခ်စ္တတ္ၾက၊ ျမတ္ႏုိးတတ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ဳိ႕ကျပင္းထန္ၿပီး၊ တစ္ခ်ဳိ႕က
 သာမာန္ေလးပဲျဖစ္၏။ တစ္ခါတစ္ေလ 'ငါ့ကို နင္ႀကဳိက္သလုိေျပာ၊ အမ်ဳိးကိုေတာ့ လာမထိနဲ႔'ဟူေသာ စကားကို ၾကားရတတ္ပါသည္။


စာေရးသူရဲ႕ဆရာတစ္ပါးရဲ႕ အီးေမးလ္မွာ 'ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ကိုယ္ခ်စ္ခြင့္ရွိ၏၊ သို႔ေသာ္ တျခားလူမ်ဳိးကုိ ဖ်က္ဆီးခြင့္မရွိ'ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ဖူးပါသည္။ မွန္လိုက္ ေလျခင္း။ ေလာကမွာ အမ်ဳိးေတြမည္သို႔ပင္ ကြဲျပားလင့္ကစား ဘုရားေဟာစူဠ ၀ါပါဠိေတာ္ထဲမွာ 'မည္သည့္အမ်ဳိးေတြမဆို ငါဘုရားသာသနာထဲေရာက္လာရင္ ျမစ္ငါး မ်ဳိးထဲက စီးဆင္းလာတဲ့ေရေတြဟာ ပင္လယ္ထဲေရာက္ရင္ အမ်ဳိးအမည္မရွိေတာ့ဘဲ တစ္ေသြးတစ္သားတည္း ျဖစ္သြားသလုိပါပဲ ဘယ္အမ်ဳိးရယ္လုိ႔မဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ တစ္ေသြးတစ္သသားတည္း ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္'ဟူ၍ က်က္မွတ္ဖူးေလသည္။

စာေရးသူသည္ ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းက ရြာမွာ ေတြ႕ႀကဳံခံစားခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုအတြက္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ စာေရးသူသည္ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရပါသည္။ တစ္ေယာက္က စာေရးသူနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္သည္ကို ဤေနရာတြင္ ခ်န္လွပ္ခဲ့ပါရေစ။ အမ်ဳိး သမီးႏွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က….


လင္…ကလင္…ကလင္…
ဖုန္းဆုိင္ရွင္က ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး ဖုန္းခ်ိန္းထားၿပီး ဖုန္းအလာေစာင့္ေနေသာ မမိုးကို လွမ္းေပးလုိက္သည္။
"ဟယ္လုိ"
"ေမာင္လား"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ေမာင္ပါ"
"ညီမေလးမိုးလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ညီမေလးပါ"
"ေမာင္ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေမာင္ေနေကာင္းပါတယ္"
"ခုလာမည့္ သီတင္းကြ်တ္က်ရင္ ေမာင္ျပန္လာမွာမဟုတ္လား"
"ေမာင္အတိအက် မေျပာႏုိ္င္ေသးပါဘူး၊ ဒီမွာ နည္းနည္းပါးပါးစုမိေဆာင္းမိမွ ျပန္လာ မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားတယ္ ညီမေလးရာ"
"ညီမေလး ေမာင့္သတင္းကို အတိအလင္းၾကားေနရတယ္ေနာ္"
"ဘာ ညီမေလး ဘာေျပာတယ္၊ ေမာင့္သတင္းၾကားရတယ္ ဟုတ္လား၊ ဘယ္လုိၾကား တာလဲ ျပန္ေျပာစမ္းပါ၊ ျပန္ေျပာစမ္းပါ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး"
"ေမာင္ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္ရင္ ျပဳလုိ႔ရတယ္ေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လည္ပေစေနာ္၊ ဆုိလုိတာက ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္က်န္ေအာင္လုပ္ပါ"
"ညီမေလး ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာတုန္း၊ ညီမေလး ေမာင့္ကိုဖ်က္ဆီးေနတာ လား"
"ညီမေလး နားလည္ပါတယ္ေမာင္ရယ္၊ ေမာင္အိမ္မွာေနတုန္းက ၇-ရက္ျပည့္ေအာင္ ေနဖူးလုိ႔လား"

မမုိးရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမႈဆုိတဲ့ေလေတြ တုိက္ခတ္လာၿပီး မ်က္ရည္ပင္လယ္ ေတြလႈပ္ခတ္လာလုိ႔ ထြက္လုမတတ္မ်က္ရည္စက္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ႏႈတ္ဆက္စ ကားမေျပာဘဲဖုန္းျပန္ခ်လုိက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မ်က္ရည္ေတြ ထြက္လုမတတ္ျဖစ္ေန ရသနည္း။ သူ႕ကေလးေတြငယ္ေသးတာေၾကာင့္ပဲျဖစ္သည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္တုိ႔က ဘယ္သူ႕ကိုအေဖေခၚရမွာလည္း၊ ဘယ္သူ႕ကို အားကိုးရေတာ့မွာလည္းဆုိတဲ့အေတြး ေတြေတြးမိၿပီး ကေလးကိုသနားမိတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္၀ဲလာရျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူ သူ႕ကိုႀကည့္ရသည္မွာလည္း တကယ္သေဘာထားျပည့္၀မည့္ အမ်ဳိးသမီးေကာင္းတစ္ ေယာက္ဟု ထင္မိပါသည္။ 

ေနာက္တစ္ေယာက္က…..
ဘန္ေကာက္ၿမဳိ႕ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွေသာ အိမ္အတြင္း ည ၈-နာရီအခ်ိန္၀ယ္ နန္းမၿဖဴတစ္ေယာက္ တစ္ေန႔တာအလုပ္ေတြၿပီးစီးၿပီး တီဗြီရမုကို ယူၿပီး တစ္လုိင္းၿပီးတစ္လုိင္းေျပာင္းႀကည့္ကာ အနားယူေနသည္။ တီဗြီလိုင္းေတြ မည္မွ်ပင္ မ်ားျပားေနေသာ္လည္းပဲ တစ္လိုင္းမွ် နန္းမျဖဴရဲ႕စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ မလုပ္ေပးႏုိင္ေပ။ နန္းမျဖဴသည္ မ်က္စိကသာ တီဗြီကိုႀကည့္ၿပီး လက္ကသာ တီဗြီရမုကိုကိုင္ထားေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲက ျမန္မာျပည္ကိုေခတၱအလည္ျပန္ေနေသာ ခြန္ေမာင္မဲတစ္ေယာက္ျပန္အလာကိုသာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ညေန ၄-နာရီအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အျပင္ဘက္တံခါးမႀကီးဆီက ဘဲလ္သံျမည္လာသည္။ နန္းမၿဖဴ ၄င္းဘဲလ္သံကို ၾကားရတာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ ေဆးလက္စပန္းကန္မ်ားကို ခဏခ်ထားကာ ခြန္ေမာင္မဲျပန္လာေနေလာက္ၿပီဆုိ တဲ့အေတြးနဲ႔ ၿခံ၀င္းတံခါးဆီသို႔ ကသုတ္ကယက္ေျပးသြားေလသည္။ ခြန္ေမာင္မဲလည္း အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကမသာမယာျဖစ္ေနသည္။

နန္းမျဖဴသည္ ခြန္ေမာင္မဲျပန္လာေၾကာင္းသိရလုိ႔ ၀မ္းသာေနစဥ္မွာပဲ ခြန္ေမာင္မဲ ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုလည္း ၾကည့္မိေရာ နန္းမၿဖဴရဲ႕စိတ္ထဲမွာ 'က်မအစ္ကို ဘာေတြမ်ားျဖစ္ လာတာလည္း၊ ဘာမ်ားအဆင္မေျပလာလုိ႔လည္း၊ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ေမးလုိ႔မျဖစ္ ေသးဘူး၊ အိပ္ခါနီးမွေမးေတာ့မယ္ေလ' ဆုိၿပီး ေမးခ်င္စိတ္ကို ခဏထိန္းခ်ဳပ္ကာ ခြန္ေမာင္မဲရဲ႕ေက်ာပိုးအိပ္ကိုယူၿပီး ႀကဳိဆုိလုိက္ေလသည္။

ထုံးစံအတုိင္း ည ၈-နာရီထုိးျပန္ၿပီ။ နန္းမၿဖဴ အလုပ္ၿပီးစီးသည္ႏွင့္ ခါတုိင္းႀကည့္ ေနက်တီဗြီကို မႀကည့္ေတာ့ဘဲ ခြန္ေမာင္မဲမ်က္ႏွာကို တစ္စုံတစ္ရာ သိလုိေဇာႏွင့္ စိုက္ႀကည့္ေနၿပီး-
"အစ္ကိုဘာအဆင္မေျပျဖစ္ေနလုိ႔လည္း ညီမေလးကို ေျပာျပစမ္းပါအုံး၊ လမ္းေပၚမွာ ရဲေတြကအစ္ကို႔ကို ဒုကၡေပးေနလို႔လားဟင္"
"မဟုတ္ဘူးညီမေလး၊ အဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး"
"အဲဒါဆို ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္း၊ အစ္ကို ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လာတာ မ်က္ႏွာကမရႊင္မလန္း ျဖစ္ေနပါလား"
"ညီမေလးကို ေျပာျပေတာ့လည္း ဘာထူးမွာမုိ႔လည္း၊ ညီမေလးပဲ စိတ္ဆင္းရဲရမွာေလ၊ အစ္ကို႔ဘာသာအစ္ကိုခံစားပါရေစ"
"အစ္ကိုေနာ္၊ အဲဒီလုိမလုပ္ပါနဲ႔၊ အစ္ကိုမွတ္မိေသးရဲ႕လား ညီမေလးနဲ႔စေတြ႕တုန္းက အစ္ကိုေျပာခဲ့တဲ့စကားေလ 'ေအးအတူပူအမွ်၊ ဘယ္လုိအခက္အခဲေတြနဲ႔ရင္ဆုိင္ရပေစ ညီမေလးနဲ႔သာ အတူေနရရင္ အစ္ကို႔ဘ၀ျပည့္စုံေနၿပီ'ဆုိ"

နန္းမၿဖဴကေရွ႕ေနတစ္ေယာက္လုိ စစ္ေဆးေနတာနဲ႔ ခြန္ေမာင္မဲလည္း မေနသာေတာ့ ဘဲ-
"ညီမေလး ဒီေလာက္ေတာင္မွ သိခ်င္ေနတယ္ဆုိလည္း အစ္ကိုေျပာျပရေတာ့မယ္ ထင္တယ္"
"ေျပာပါေတာ့ အစ္ကိုရယ္၊ ျမန္ျမန္သာ ေျပာစမ္းပါ"
"ဒီလုိပါညီမေလးရယ္၊ အစ္ကိုယူသြားတဲ့ အစ္ကိုတုိ႔ရဲ႕စုေငြေတြေလ ရွင္ျပဳပြဲလုပ္ လုိက္တာ သိန္းသုံးဆယ္ကုန္သြားတယ္၊ က်န္တဲ့သိန္းႏွစ္ဆယ္ကို လူတစ္ေယာက္က လိမ္လည္ၿပီးထြက္ေျပးသြားတယ္၊ အဲဒီလူကလည္း တျခားမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ရဲ႕ေဘာ္ဒါ ေဟာင္းႀကီးပါ"

နန္းမၿဖဴလည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လုိက္ၿပီး-
"အစ္ကိုက အဲဒီေငြသိန္းႏွစ္ဆယ္အတြက္ စိတ္ညစ္ေနတာလား၊ ဒါမ်ားအစ္ကိုရယ္ စိတ္ညစ္စရာမလုိပါဘူး၊ ျပန္ရွာလုိ႔ရပါတယ္၊ အစ္ကိုအဲဒီအတြက္ ဘာမွစိတ္ညစ္မ ေနပါနဲ႔၊ ၿပီးခဲ့တာေတြလည္း ၿပီးသြားပါၿပီ၊ ကဲ…ကဲ…အစ္ကိုႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ေတာ့ေနာ္၊ မနက္ဖန္က်လုိ႔ရွိရင္ သူေဌးႀကီးက ေလယာဥ္ကြင္းအေစာႀကီး သြားစရာ ရွိလုိ႔တဲ့၊ မနက္ဖန္အေစာႀကီးထရမယ္၊ အစ္ကိုအိပ္ေတာ့"

ခြန္ေမာင္မဲသည္ စိတ္နဲ႔နာမည္ အရမ္းလုိက္ဖက္ပါသည္။ နာမည္က ေမာင္မဲ၊ အသည္းႏွလုံးလည္း မဲညစ္သူျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ အသားသာမဲသည္၊ ရုပ္ကေလးက မဆုိးလွ၊ ရုပ္ေျဖာင့္ေသာေယာက်္ားတစ္ေယာက္အတြက္ ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ မ်က္ႏွာပုံ သ႑ာန္၊ ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္မႈေတြကို သူပုိင္ဆုိင္ထားေလသည္။ ဒါတင္မက ေသးပါ၊ တစ္ဖက္သားကို စိတ္ေတြႏူးည့ံသြားေအာင္ ၊၀မ္းနည္းစရာေတြေျပာျပရင္လည္း မ်က္ရည္ထြက္က်ေလာက္ေအာင္၊ သူႀကဳိက္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေတြ႕လွ်င္လည္း ဘ၀တစ္ခုကို ပုံအပ္ရေလာက္ေအာင္ စကားေျပာေကာင္းပါသည္။ ဥပမာျဖင့္ျပရလွ်င္ ခြန္ေမာင္မဲသည္ က်ီးအာသီးနဲ႔သာ တူပါေတာ့သည္။

နန္းမျဖဴသည္ ယုံလြယ္သူအမ်ဳိးသမီးျဖစ္ပါသည္။ အက်ဳိးသင့္၊ အေၾကာင္းသင့္ မစဥ္း စားတတ္။ ယုံၿပီဆုိလွ်င္ မ်က္စိမွိတ္ယုံတတ္ပါသည္။ ခြန္ေမာင္မဲ မ်က္ႏွာမသာမယာ ျဖစ္လာတာသည္ ဟန္ေဆာင္ျခင္းမွ်သာျဖစ္၏။ တကယ္ေတာ့ နန္းမျဖဴသည္ သဒၶါနဲ႔ ပညာမမွ်သူျဖစ္သည္။ အထက္က ခြန္ေမာင္မဲေျပာသမွ်ေတြဟာ နန္းမျဖဴကို လိမ္လည္ၿပီးေျပာတာေတြျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ပင္လိမ္လိမ္ နန္းမျဖဴတစ္ေယာက္ အၿမဲတမ္းအဟုတ္ခ်ည္းေျပာသည္ဟု ထင္ေနသည္ခ်ည္း။ တကယ္ေတာ့ ခြန္ေမာင္မဲ သည္ ေငြသိန္းငါးဆယ္ကို သူ႕မယားႀကီးသူျပန္အပ္ႏွံထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ခြန္ေမာင္မဲနဲ႔နန္းမျဖဴတုိ႔အတူစုထားတဲ့ ေငြမွန္သမွ် ခြန္ေမာင္ မဲက သူ႕မယားႀကီးအတြက္ တုိက္ေဆာက္ေပးထားသည္။ နန္းမျဖဴ ထုိင္းကိုထြက္ သြားသည္မွာ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္ၾကာသြားၿပီ၊ တစ္ခါမွ ရြာကိုအလည္မျပန္ေသး။ နန္းမျဖဴ ေတြးထားသည္မွာ ထုိင္းကျပန္သြားရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆာက္ထားတဲ့တုိက္ေပၚ တက္ေနရုံပဲဟု ေတြးထားသည္၊ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္။

ခြန္ေမာင္မဲက နန္းမျဖဴကို သူ႔မယားႀကီး ကြာရွင္းျပတ္စဲၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း အပီအျပင္ လိမ္ထားသည္။ ေန႔ရက္ေတြ၊ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့လည္း နန္းမျဖဴလည္း ခြန္ေမာင္မဲမွာ သူ႔မယားႀကီးနဲ႔ မကြာေသးတဲ့အေၾကာင္း သိလာရသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စုထားတဲ့ေငြေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ကိုလည္း သူ႕မယားႀကီးက ေအးေဆးဇိမ္ခံၿပီးေနေနေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကြဲကြဲျပားျပားသိလာရေတာ့သည္။

'ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေဆာက္ထားတဲ့အိမ္ေပၚမွာ အစ္ကို႔မယားတက္ေနတယ္ဆို၊ အဲဒါ ညီမ ေလးမႀကိဳက္ဘူး၊ သေဘာမက်ဘူး'လုိ႔ နန္းမျဖဴခဏခဏေျပာဖန္မ်ားလာေတာ့ ခြန္ ေမာင္မဲလည္း ညာဏ္နီညာဏ္နက္ထုတ္ေတာ့သည္။ 'ညီမေလးမႀကဳိက္မွန္း အစ္ကို ႀကီးသိတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီအိမ္ႀကီးကို ေရာင္းပစ္လုိက္ၿပီ၊ ေရာင္းလုိ႔ရတဲ့ေငြကို ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕ေပၚဘဏ္တစ္ခုမွာ တက္အပ္ထားလုိက္ၿပီလုိ႔ လိမ္ျပန္ေတာ့လည္း နန္းမျဖဴယုံျပန္ေလသည္။ နန္းမျဖဴဘယ္လုိမ်ား သြားေနမလဲအဲဒီတိုက္ေပၚမွာ။ စာဖတ္ သူသိၾကတဲ့အတုိင္း ျခေသ့ၤနဲ႔က်ား တစ္တြင္းတည္း၊ တစ္ဂူတည္း မည္ကဲ့သို႔ေအာင္း ႏုိင္ပါမည္နည္း။ (ေလးငါးေယာက္တရား၀င္ယူထားေသာ အိမ္ေထာင္သည္မ်ားအတြက္ ေတာ့ ခြ်င္းခ်က္ျဖစ္သည္။)

နန္းမျဖဴရဲ႕အစ္ကုိအစ္မေတြကလည္း နန္းမျဖဴအေပၚသံေယာဇဥ္ရွိေလေတာ့ နန္းမျဖဴ ကို 'မျဖဴ နင္လည္ပေစေနာ္၊ ကိုယ့္အတြက္က်န္ေအာင္ လုပ္တတ္ပေစေနာ္၊ နင္က သူမ်ားမယားငယ္ေလ၊ ကိုယ့္အတြက္က်န္ေအာင္ လုပ္ထားပါအုံး' လုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုံးမသတိေပးပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီဆုံးမသတိေပးစကားေတြသည္ နန္းမျဖဴ အေလးမထား၊ ဂရုမစိုက္တာေၾကာင့္ သဲထဲေရသြန္ခ်လုိက္သလုိျဖစ္သြားသည္။ အစ္ ကိုအစ္မေတြက နန္းမျဖဴကို ဆုံးမေနၾကေသာ္လည္း နန္းမျဖဴက သူ႕ရွာေဖြထား တဲ့ေငြေတြကို အစ္ကိုအစ္မေတြက လုိခ်င္မက္ေမာသည္ဟု တစ္လႊဲႀကီးထင္ေနသည္။ 'မျဖဴကုသုိလ္နဲ႔မျဖဴေနပါရေစ၊ ျဖစ္လာသမွ် မျဖဴပဲခံရမွာပါ၊ လုိက္ၿပီးပူမေနၾကစမ္းပါ နဲ႔'လုိ႔ ျပန္ေျပာတတ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေလာက္က နန္းမျဖဴနဲ႔အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမႏွစ္ေယာက္ ရြာမွာ၀မ္းစာ ရွာေဖြရတာ မလြယ္ကူသည္မုိ႔ ထုိင္းဘက္ကိုထြက္သြားၿပီး အလုပ္သြားလုပ္ႀက၏။ နန္းမျဖဴသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လိမၼာေရးျခားရွိလွသည္။ ရွာေဖြထားသမွ်ပိုက္ ဆံကို မိဘ၊ ညီကိုေမာင္ႏွမဆီပို႔ၿပီး ျပန္သြားရင္အဆင္သင့္ရွိေအာင္ ေရႊေငြေတြ၊ လယ္ယာေတြ၀ယ္ထားခုိင္းပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ နန္းမျဖဴတစ္ေယာက္ေတာ့…

စာေရးသူအျမင္ေျပာရရင္ျဖင့္ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာမွာ ၀မ္းစာရွာေဖြရတာ အခက္အခဲမရွိ ဘူးဆုိရင္၊ ေခ်ာင္ခ်ိေနမယ္ဆုိရင္ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္ထြက္ၿပီး အလုပ္ဘယ္သြား လုပ္မွာ လည္း။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာေနရတာက သူမ်ားအိမ္ေနရသကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သူမ်ားမ်က္ႏွာၾကည့္ရသည္ခ်ည္း။ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ၊ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ႏုိင္ငံေလာက္ ေတာ့ ဘယ္သာယာလိမ့္မလဲ။

စာေရးသူက တစ္ခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေမးဖူးေလ၏။ သူ႕အလုပ္၊ သူ႕စီးပြားေရးက သိပ္မျဖဴစင္တာေၾကာင့္ စာေရးသူက 'ေဟ့ သူငယ္ခ်င္း မင္းဒီလုိစီပြား ေရးလုပ္ေတာ့ ငရဲမေၾကာက္ဘူးလား'လုိ႔ေမးလုိက္ပါသည္။ 'ကိုယ့္လူ ငရဲဆုိတာ ေနာက္မွက်မွာ၊ ေလာေလာဆယ္ စားရဖုိ႔က အဓိကက်ပါတယ္၊ ခုေလာေလာဆယ္ ခ်မ္းသာရင္ေတာ္ၿပီေပါ့၊ ေနာက္ဘ၀ဆုိတာ ျမင္ရတာမဟုတ္ဘူး'တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ လူမိုက္ဆိုသည္မွာ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီးမုိက္ျခင္းရွိသကဲ့သုိ႔၊ သက္သက္မုိ္က္သည္လည္း ရွိတတ္ပါသည္။ ပန္းေတြတင္ အေရာင္စုံသည္မဟုတ္။ လူေတြလည္း အေရာင္စုံလွ ပါသည္။

ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာလိုသည္မွာ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာမွာ ရွာရေဖြရတာမလြယ္ကူ သည္မုိ႔ အမ်ဳိးသားေရာ အမ်ိဳးသမီးပါ ထုိင္းႏုိင္ငံသြားရတာခ်င္းတူပါသည္။ 'လူမ်ဳိးခ်င္း တူတာပဲ၊ မလိမ္မညာေလာက္ပါဘူး'လုိ႔ မေတြးလုိက္ပါနဲ႔။ လူမ်ဳိးခ်င္းတူေပမယ့္ ပုထုဇဥ္ရွိေသးသည္ ေကာင္းသူရွိသလို ဆိုးသူေတြလည္းရွိပါသည္။ ခ်စ္တာတစ္ခု တည္းနဲ႔ ဘ၀ပ်က္မသြားေအာင္ ႀကဳိးစားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေနာင္တရခ်ိန္မွာ ျပင္ဆင္ ခြင့္မရွိေတာ့သည့္အေျခအေနမ်ဳိး မျဖစ္ရေလေအာင္ အမ်ဳိးသားေရာ၊ အမ်ဳိးသမီးပါ ဆင္ျခင္သင့္လွပါေတာ့သည္။
http://www.taukpakyesin.com/မွေဖၚျပပါသည္။

3 comments:

ၿဖိဳးေမာင္ေမာင္(CTM) said...

ဒီလိုပါပဲ...လူတခ်ိဳ ့ကမေကာင္းၾကဘူး
ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ေတာင္မွယံုရတာမဟုတ္ဘူးေလ။
ကံဆိုတာအလုပ္ပဲ။
ကံတရားကိုပံုလို့မရဘူး။ၾကားဖူးတာေလးေတြမန့္သြားတယ္ေနာ္။
မနႏၵာေနေကာင္းလား....လာလည္ရင္းနဲ့ပြားသြားတယ္ေနာ္။
အာရီဂေတာအိုဂ်ိဳင္မာစတာ့။ဟီးဟီး...........

Unknown said...

phoye2009ေရ...လာလည္တာေရာ၊ မန္႔သြားတာေရာ ေနေကာင္းလားလို႔ ႏႈတ္ဆက္တာေရာ ေက်းဇူးပါ။ ေနေကာင္းသြားပါျပီ။ (အာရီဂေတာအိုဂ်ိဳင္မာစတာ့)အဲဒါေတာ့မသိဘူး။ မနႏၵာက်န္းမာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးတာ ေနမွာေပါ့ေနာ့.....

Unknown said...

အမနႏၵာေရ အမစာေတြကို အၿမဲဖတ္ျဖစ္ပါတယ္.. ဒီပို႔စ္ေလးကေတာ့ ညီမတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေတြ႔ရအမ်ားဆုံး ျပႆနာေတြဘဲေပါ့.. အမလို ညီမေလးလဲ ေရးတတ္ခ်င္မိတယ္.. အမ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စုံႏိုင္ပါေစေနာ္..

Post a Comment